Δεν είχε τύχει ποτέ να ασχοληθώ με τις συνθήκες εργασίας των ανθρώπων που εργάζονται ως promoters σε σούπερ μάρκετ, καφετέριες ή εκθέσεις, μέχρι που ένας φίλος από τον χώρο της επικοινωνίας μετέφερε στην παρέα την αηδιαστική εμπειρία να διαβάζεις μια προσφορά τέτοιας εταιρείας προς πελάτη. Του ζήτησα την προσφορά από περιέργεια και ναι... ήταν για εμετό.
Η προσφορά αφορούσε κοπέλες promoters για ένα περίπτερο έκθεσης και τις τιμολογούσε ως εξής:
Όπως μου είπε, οι διαφορές στις αμοιβές ανά κατηγορία είναι τεράστιες. «Φαντάσου πως τα μοντέλα και οι Α+, που απασχολούνται κυρίως σε μεγάλα events, παίρνουν 40 – 50 ευρώ το 4ωρο καθαρά, ενώ οι κοπέλες των κατηγοριών Β και Γ, που κάνουν κυρίως προώθηση σε σούπερ μάρκετ, παίρνουν 22 ευρώ το 8ωρο».
«Μανάρι μου, να σου κάνω λίγο μασαζάκι;»
Ο σεξιστικός χαρακτήρας του χώρου δεν προκύπτει μόνο από τις τιμολογήσεις-αμοιβές, αλλά και από τη σχέση εποπτών – promoters. Ενώ για τη συντριπτική πλειονότητα των προωθήσεων οι εταιρείες ζητούν γυναίκες, οι επόπτες είναι συνήθως άντρες. Η Γιώτα υποστηρίζει μάλιστα πως μέσα στο περιβάλλον «άντρας επιβλέπων, εμφανίσιμη γυναίκα επιβλεπόμενη» αρκετοί επόπτες προσπαθούν να επωφεληθούν. «Οι μισοί σου απευθύνουν τον λόγο με όρους αρκετά... μη επαγγελματικούς. τύπου "κούκλα μου", "κουκλίτσα μου", "μανάρι μου"... Συνήθως όλα καταλήγουν σε "μου"».
